این استاندارد که توسط موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران تهیه شده است، در مورد سیلندرهای گاز طبی برای مصارف پزشکی و نحوه نشانه‌گذاری برای تشخیص محتوای آن‌ها صحبت می‌کند. هدف این استاندارد، تعیین یک سیستم نشانه‌گذاری و کد رنگی برای مشخص کردن محتوای سیلندرهای گاز است که منحصرا برای مصارف طبی به کار می‌روند. این استاندارد برای اولین بار در سال ۱۳۴۵ تهیه شد و در سال ۱۳۷۳ مورد تجدید نظر قرار گرفت.
بر اساس این استاندارد، اطلاعاتی مانند نام گاز، فرمول شیمیایی و نام مرکز درمانی باید بر روی هر سیلندر گاز طبی نوشته یا حک شود. این اطلاعات باید با رنگ سفید و در قسمت فوقانی سیلندر نوشته شود. اما بر روی سیلندر گاز اکسیژن، این اطلاعات باید با رنگ سیاه نوشته شود.
علاوه بر نشانه‌گذاری، هر سیلندر باید دارای رنگی باشد که گاز موجود در آن را مشخص کند. به عنوان مثال، سیلندر اکسیژن باید به رنگ سفید، سیلندر پراکسید ازت به رنگ آبی و سیلندر سیکلوپروپان به رنگ نارنجی باشد. در مورد مخلوط‌های گاز، هر سیلندر باید دارای رنگ‌های مرتبط با گازهای تشکیل‌دهنده آن باشد. رنگ‌ها باید به شکل نوارهای موازی به عرض ۵ سانتی‌متر به صورت مورب یا عمود بر سطح افقی سیلندر باشند.
این استاندارد همچنین جدولی را برای تعیین مشخصات رنگ سیلندر گازهای طبی ارائه می‌دهد. این جدول شامل نمونه رنگ، نام گاز، فرمول شیمیایی، مشخصات رنگ‌سنجی و فاکتور درخشندگی است. با استفاده از این جدول می‌توان رنگ صحیح هر سیلندر را تعیین کرد.
در تهیه و تجدید نظر این استاندارد سعی شده است که ضمن توجه به شرایط موجود و نیازهای جامعه، هماهنگی لازم با استاندارد کشورهای صنعتی و پیشرفته ایجاد شود. همچنین، از منابع مختلفی مانند استاندارد ISO 32:1977 استفاده شده است.
