«آئین نامه تأسیس مرکز جراحی محدود و سرپایی» به استناد قوانین و مقررات جاری در حوزه پزشکی و دارویی کشور، به منظور تعیین چارچوب دقیق و استاندارد برای تأسیس و بهره‌برداری از مراکز جراحی محدود و سرپایی تدوین شده است. هدف اصلی آن، تضمین ارائه خدمات درمانی با کیفیت و ایمن به بیمارانی است که نیاز به جراحی‌های کوچک و سرپایی دارند.
این آئین‌نامه مشتمل بر ده فصل است که به طور مفصل به جوانب مختلف تأسیس و اداره این مراکز می‌پردازد. در فصل اول، تعاریف دقیق و جامعی از اصطلاحات و واژگان کلیدی ارائه می‌شود. به عنوان مثال، مرکز جراحی محدود و سرپایی به عنوان مرکزی تعریف می‌شود که در آن اعمال جراحی با حداقل تهاجم و عوارض، در زمانی کوتاه و بدون نیاز به بستری شدن بیمار انجام می‌شود. همچنین، جراحی محدود و سرپایی به عنوان نوعی از جراحی تعریف می‌شود که در آن بیمار پس از بهبودی از بیهوشی و حصول اطمینان از وضعیت سلامتی او، قادر به ترک مرکز در همان روز است.
فصل دوم به شرایط و ضوابط تأسیس و بهره‌برداری از این مراکز می‌پردازد. متقاضیان تأسیس باید شرایط خاصی را داشته باشند، از جمله داشتن تخصص در رشته‌های جراحی یا بیهوشی و عضویت در شرکت تعاونی خدمات بهداشتی درمانی. همچنین، برای بهره‌برداری از مرکز، ارائه درخواست به دانشگاه علوم پزشکی مربوطه و اخذ موافقت اصولی و پروانه بهره‌برداری الزامی است. در این فصل، مدارک لازم برای اخذ مجوزها نیز به طور کامل ذکر شده است.
فصل سوم به طور مفصل به ضوابط ساختمانی و تجهیزاتی می‌پردازد. این ضوابط شامل مساحت و نقشه ساختمان، تعداد و ابعاد اتاق‌های عمل، اتاق ریکاوری، و سایر فضاهای مورد نیاز است. همچنین، لیست کامل تجهیزات پزشکی ضروری برای ارائه خدمات در این مراکز، شامل تجهیزات بیهوشی، تجهیزات جراحی، و تجهیزات پایش بیمار، در این فصل ارائه شده است.
در فصل چهارم به رعایت اصول بهداشت در این مراکز تاکید شده است. این اصول شامل رعایت بهداشت در کف، دیوارها، سقف، سیستم‌های تهویه و سرمایش و گرمایش، و مدیریت پسماند و زباله‌های عفونی و بیمارستانی است. همچنین، به ضرورت وجود سیستم کنترل عفونت و پیشگیری از انتشار بیماری‌های واگیردار در این مراکز اشاره شده است.
فصل پنجم به ضوابط پرسنلی و نیروی انسانی می‌پردازد. تعداد و نوع تخصص پزشکان، پرستاران، و سایر کارکنان مورد نیاز برای ارائه خدمات در این مراکز در این فصل مشخص شده است. همچنین، به اهمیت آموزش و به‌روزرسانی دانش پرسنل در زمینه روش‌های جدید جراحی و پروتکل‌های بهداشتی اشاره شده است.
در فصل ششم و هفتم، وظایف و مسئولیت‌های موسس و مسئول فنی به طور جداگانه تبیین شده است. موسس موظف است شرایط و امکانات لازم برای فعالیت مرکز را فراهم کند و مسئول فنی نیز وظیفه نظارت بر حسن اجرای امور پزشکی و رعایت استانداردها را بر عهده دارد.
فصل هشتم به سایر مقررات مربوط به این مراکز می‌پردازد، از جمله محدودیت‌های پذیرش بیمار، نحوه نگهداری و مصرف داروها، و ضرورت انعقاد قرارداد با بیمارستان‌ها برای موارد اضطراری و انتقال بیماران در صورت نیاز.
فصل نهم به تخلفات احتمالی از سوی موسس یا مسئول فنی و پیامدهای قانونی آن‌ها می‌پردازد. این تخلفات می‌تواند شامل عدم رعایت ضوابط ساختمانی و تجهیزاتی، عدم رعایت اصول بهداشتی، یا به کارگیری پرسنل غیر مجاز باشد.
در نهایت، فصل دهم به موضوع تعیین جانشین برای مسئول فنی در مواردی که مسئول فنی به هر دلیلی قادر به انجام وظیفه نباشد، می‌پردازد.
این آئین‌نامه به عنوان یک راهنمای جامع و کامل برای مدیران و کارکنان بیمارستان‌ها و مراکز جراحی محدود عمل می‌کند و به آن‌ها در راه‌اندازی و اداره موفق این مراکز کمک می‌کند. رعایت دقیق مفاد این آئین‌نامه نقش مهمی در ارتقای کیفیت خدمات درمانی و افزایش رضایت بیماران دارد.
